Het werk "Bakhchisarai Fountain": een samenvatting

De gedichten van de poesjkin zijn niet alleen van artistiek belang, maar ook vanuit het oogpunt van de studie van de evolutie van zijn literaire smaken. Met name in zijn tijd was de dichter erg geliefd in Byron's werk en schreef hij diverse werken in de nabije toekomst van de beroemde Engelse man. Onder hen is de Bakhchisarai Fountain een werk gewijd, zoals de dichter zelf later heeft toegegeven, aan zijn geliefde, wiens naam tot op heden een mysterie voor zijn biografen blijft.

Geschiedenis van de creatie van het werk

Sommige onderzoekers merken op dat Pushkin een romantische legende over de Krim Khan terug in Petersburg hoorde. Heel waarschijnlijk leerde hij het tijdens het bezoek aan Bakhchisarai samen met de familie van General Rayevsky in de vroege herfst van 1820. En ook het paleis noch de fontein maakte een indruk op hem, omdat zij in woestheid waren.

Werk aan het gedicht "De Fontein van Bakhchisarai" (de inhoud is hieronder gepresenteerd) is in het voorjaar van 1821 gestart, maar het hoofddeel van de dichter is in 1822 geschreven. Bovendien is het bekend dat de ingang werd gemaakt in 1823, en Vyazemsky maakte de laatste decoratie en voorbereiding voor het drukken.

Wie werden de prototypes van de helden van het gedicht "Bakhchisarai Fountain"?

Een van de hoofdpersonen van dit werk is Khan Giray, precies Kyrym Geray, de heerser van de Krim, die tussen 1758 en 1764 regeerde. Het was bij hem dat de "Fontein van de Tranen" en vele andere constructies verschenen in het Bakhchsarai Paleis . Onder hen was het mausoleum bijzonder onderscheiden, waarin volgens de legende de laatste liefde van de Khan, Dilyar-bikech, die door de vergiftiger werd gedood, begraven werd. Terloops, sommige onderzoekers geloofden dat het in herinnering was van dit meisje dat een droevig marmeren monument werd gebouwd, die druppels water uitstoot. Zo is het mogelijk dat de echte heldin aan wie het gedicht "The Fountain of Bakhchisarai", waarvan de samenvatting hieronder wordt weergegeven, toegewijd is, was helemaal geen Pools meisje genaamd Maria. Waar kwam deze traditie vandaan over de prinses? Misschien werd hij uitgevonden in de familie van Sophia Kiselyova, nee Pototskaya, met wie de dichter erg vriendelijk was.

"De Bakhchsarai Fontein", Pushkin. Samenvatting van het eerste deel

In zijn paleis vergeten de droevige Khan Girey over rust en plezier. Hij is niet geïnteresseerd in oorlog of machinaties van vijanden. Hij gaat naar de vrouwelijke helft, waar zijn mooie vrouwen in angst over zijn vlekken verstoren en horen het lied van de slaven, die zij zingen tot de glorie van de Georgische Zarema, die haar de schoonheid van een harem noemt. De gelovige van de heer glimlacht echter niet meer, aangezien de khan uit liefde is gevallen, en nu regeert jonge Maria in zijn hart. Deze Poolse vrouw werd onlangs een inwoner van de harem van het Bakhchsarai Paleis en kan het huis van de vader en haar positie niet vergeten als de aanbidde dochter van een oude vader en een benijdenswaardige bruid voor vele adellijke edelen die haar handen zochten.

Hoe is deze dochter van de adel de slaaf van Khan Girey geworden? Hordes of Tatars gingen in Polen en ruïneerden haar vaders huis, en ze werd zelf hun prooi en een kostbaar cadeau voor haar heer. In gevangenschap begon de meid te verlangen, en haar enige vreugde bidt nu voor het beeld van de Maagd, die dag en nacht een onveranderlijke lamp verheldert. Maria is de enige die de symbolen van het christelijk geloof in haar kamer in het khan's paleis mag houden, en zelfs Girey zelf durft haar vrede en eenzaamheid niet te storen.

De scène van de ontmoeting tussen Maria en Zarema

Dan wordt het verhaal onderbroken, en de actie wordt overgebracht naar dat deel van het paleis waar de kamers van Maria zijn.

Nacht kwam. Zarema slaapt echter niet, ze kruipt naar de kamer naar het Poolse meisje en ziet het beeld van de Maagd Maria. Georgisch voor een seconde herinnert zich haar verre vaderland, maar dan valt haar blik op de slapende Maria. Zarema knielt voor de Poolse prinses en vraagt haar om haar hart terug te keren naar Girey. Maria wordt wakker, vraagt de geliefde vrouw van Khan, wat ze nodig heeft van een ongelukkige gevangene, alleen dromen om naar haar hemelse vader te gaan. Dan vertelt Zarema haar dat ze zich niet herinnert hoe ze in het Bakhchsarai-paleis belandde, maar ze werd haar niet lastig, omdat Girey van haar hield. Echter, het verschijning van Maria vernietigde haar geluk, en als ze haar hart niet teruggaat naar de khan, zal ze niet ophouden met iets. Na afloop van haar toespraak verdwijnt de Georgiaan, waardoor Maria haar bittere aandeel vertrekt en droomt over de dood, die lijkt op het lot van de conciërge van Khan.

slotstuk

Enige tijd geslaagd. Maria ging naar de hemel, maar Zarema kon Girey niet terugkeren. Bovendien, dezelfde nacht, toen de prinses deze zondige wereld verliet, werd Georgië in de zeeafgrond gegooid. De Khan gaf zichzelf aan de vreugde van de oorlog in de hoop om te vergeten over de prachtige Poolse vrouw die hem niet had ontvangen. Maar hij slaagt er niet in en na het terugkeren naar Bakhchisarai, bestelt Girey een fontein ter ere van de prinses, die de Taurids, die dit verdrietige verhaal herkend, de "Fontein van de Tranen" noemden.

Bakhchisarai-fontein: analyse van heldenbeelden

Zoals eerder vermeld is een van de hoofdpersonages van het gedicht Khan Giray. Vervolgens zint de auteur voor de geschiedenis. Immers, zijn held is ontsteld door de "machinaties van Genua", dat wil zeggen dat hij later dan 1475 leefde en de beroemde fontein werd gebouwd in de jaren zestig. Literaire geleerden beschouwen echter een dergelijke scheiding van historische realiteiten, die vrij natuurlijk en inherent zijn aan romantiek.

Zoals in sommige van Byron's gedichten heeft de "Eastern Hero" zijn eigen Europese antagonist. Echter, ze hebben Pushkin zelf Girey, die verliefd geworden is op de Christelijke Maria, vertrok uit zijn oosterse principes en gewoontes. Dus, hij is niet meer gepassioneerde liefde Zarema, die een harem Mohammedan werd. Daarnaast respecteert hij de gevoelens van de Poolse prinses, waaronder religieuze personen.

Wat de beelden van vrouwen betreft, is de oosterse schoonheid Zarema, voor wie het voornaamste in het leven sensuele liefde is, Pushkin tegen de maagd prinses Maria. Van alle drie de karakters die in het gedicht "The Fountain of Bakhchisarai" zijn vertegenwoordigd (de samenvatting geeft slechts een slecht idee van het origineel), Zarema is het meest interessant. Haar beeld verzet tegen de 'Orient' van Khan Girey en de 'westernness' van de Poolse vrouw, die alleen dromen van het koninkrijk der hemelen. Na de traditie van Byron vertrekt in de plot van het gedicht "The Fountain of Bakhchisarai" Pushkin (de korte inhoud van dit werk hierboven) veel weglatingen. In het bijzonder wordt de lezer op de hoogte gebracht dat Maria stierf, maar hoe en waarom hij alleen kan raden.

Een andere maar levenslange held van het gedicht "Bakhchisarai Fountain" is het marmeren monument opgericht door Girey. Daarin stonden de tranen door Maria voor het pictogram van de Heilige Maagd en het water van de afgrond, waarin de ongelukkige Zarema vergaan, in één geheel samenvoegen. Zo is het gedicht "Bakhchisarai Fountain" (de analyse van dit werk nog steeds onderwerpen van discussies onder literaire critici) Pushkin's tweede Byronic gedicht en zijn eerbetoon aan het Romantiek.

Geschiedenis van de editie

Het gedicht "The Fountain of Bakhchisarai", de korte inhoud die u al weet, werd op 10 maart 1824 in St. Petersburg gepubliceerd. En de auteur van haar voorwoord was Vyazemsky, die het schreef in de vorm van een dialoog tussen "Classic" en "Publisher". Naast de tekst van zijn gedicht "The Fountain of Bakhchisarai" (een korte samenvatting van dit werk dat je al weet), bestelde Pushkin Viazemsky een verhaal over een reis langs de Tauris van de schrijver IM Muravev-Apostol. Daarin beschreef de vader van drie beroemde Decembrists zijn bezoek aan het paleis van Khan Girey en vertelde hij de legende over zijn liefde voor Maria Potocki.

Ballet "Bakhchsarai Fountain"

In 1934 had de beroemde Sovjet-componist B. Astafyev een idee om muziek te schrijven voor choreodramas op basis van A. Pushkin's werk. Het feit is dat het gedicht "The Fountain of Bakhchisarai", waarvan de samenvatting hierboven is gepresenteerd, de aandacht heeft gevestigd als een vruchtbare grond voor het creëren van een spectaculaire muzikale prestatie. Al snel, in samenwerking met librettist N. Volkov, directeur S. Radlov en choreograaf R. Zakharov B. Astafyev, werd een ballet gecreëerd die al meer dan 80 jaar op veel scènes van Rusland en de wereld staat.

Nu weet je wat de "Fontein van Bakhchisarai" is - Pushkin's gedicht, gecreëerd door hem in navolging van Byron tijdens de zuidelijke ballingschap.