Taboo is een angst voor straf in ruime zin

Aanvankelijk was de betekenis van het verbod louter religieus. Taboo is de onmogelijkheid om bepaalde acties uit te voeren onder de angst voor de straf van de goden. Wat verboden is, is een zonde. Taboo is een absolute, niet logisch uitgelegd 'onmogelijk'. Hogere orde, verplicht voor een gewone persoon.

Oorsprong van het concept

James Cook was de eerste die dit interessantste fenomeen in 1771 tegenkwam. De Polynesiërs introduceerden hem naar hun basistradities, waaronder het 'taboe'. Het heeft hem zo geslagen dat de legendes over de vreemdheden van de "wilde dieren" lang gevormd waren en van mond tot mond overgingen. De spirituele zuiverheid van de lokale bevolking, die in staat was tot oprecht en onweerstaanbaar geloof, was misschien de belangrijkste factor die in dit concept werd uitgedrukt. Voor de taboes van het wild - dit is het hoogste verbod, een psychologisch blok, waarvan de overtreding zelfs een plotselinge en ongerechtvaardigde dood kan veroorzaken. Zo was de kracht van hun geloof!

Modern gebruik van de term "taboe"

Het volume en oneindigheid van het concept van "taboe" vond de wetenschapper heel erg leuk. zij Geleidelijk ingegaan op sociologie, psychologie en een aantal andere wetenschappen. Taboo is het concept van 'heilig', 'verbod'. Wetenschappers verruimden zijn betekenis aanzienlijk, herbouwden in een complexe structuur, intertwining en intermixing van beide interpretaties in een multi-level term, die uiteindelijk meer en meer betekenissen verwerven. Het belangrijkste is natuurlijk het verbod. Maar het kan veel tinten en bases hebben die verband houden met de subtielste niveaus van de menselijke psychologie.

Voor wetenschap, taboe - het is geen religieus verbod, maar een morele norm in relatie tot objecten of fenomenen. Delen van het lichaam of persoonlijkheid kunnen heilig of verboden zijn. Er is een boek "taboe" of informatie, die om bepaalde redenen niet van toepassing is op een breed scala.

Taboo in het onderwijs

Het concept is erg figuratief. Onze verbeelding verbindt het met een verbod, dat om bepaalde redenen niet erg handig is om uit te leggen. Het is bijvoorbeeld heel moeilijk om voor een klein kind de betekenis van obscene woorden uit te leggen. Ouders kunnen vaak niet de vraag stellen waarom kinderen deze woorden niet zouden moeten gebruiken - volwassenen beperken zich niet. Babys worden geleerd dat deze woorden taboe zijn. Mama, niet eens denken aan de betekenis van wat er gebeurt, inspireert hun kind met een vrijwel primitief concept van verbod. Dus, voor een baby taboe - dit is een regel geïnspireerd door de autoriteit van de moeder (vader), waarvan de overtreding noodzakelijkerwijs de toorn van de ouders zal veroorzaken. Dit is heel ver van een beschaafde verklaring van de betekenis van wat er gebeurt, maar het is handig.

Helaas, "handige" opvoedingsmethoden leiden tot het uiterlijk van de beperkingen van het kind die hem in de volwassenheid schaden. Een persoon ontwikkelt niet alleen de gewoonte om bepaalde acties niet te doen of bepaalde woorden niet te gebruiken, maar ook een rigide houding ten opzichte van de aanbidding van de autoriteiten die zijn ouders voor hem als kind hadden. Het is erg moeilijk om zich te ontdoen van de psychologische koppeling naar autoritarisme, het is bijna onmogelijk voor jezelf, het is zo diep geworteld in persoonlijkheid. Dit feit belemmert de verdere groei en harmonieuze ontwikkeling van de mens, het bereiken van zijn eigen doelen.