Noumen is een filosofisch concept. Fenomen en Noumenon

Een noumenon is een concept van filosofie, die een zekere essentie van een fenomeen aangeeft dat niet duidelijk is. Het wordt begrepen (indien mogelijk) in de studie en in-diepte studie. Meestal in de filosofie is dit begrip in tegenstelling tot zo'n term als een fenomeen. Dit concept betekent iets dat op het oppervlak ligt. Als we naar een object of fenomeen kijken, beïnvloeden ze ons, onze zintuigen. Zeer vaak, dit effect nemen we voor de essentie. Phenomenon en noumenon zijn termen die vaak verward zijn, maar ook een na de andere. Laten we in dit korte essay proberen te begrijpen wat een verborgen entiteit is en of het helemaal voor ons beschikbaar is, naar de mening van filosofen.

betekenis

Als we naar het Griekse origine wenden, zullen we zien dat de noumenon een woord is dat in vertaling betekent 'geest'. Oude filosofen hebben deze term vaak genoemd, niet alleen een rationele methode om de waarheid te begrijpen, maar ook fenomenen, acties en dingen die onafhankelijk zijn van onze gevoelens. Maar dit concept heeft nog een andere band met de geest. Als een fenomeen een voorwerp is dat we door sensaties kunnen waarnemen, dan is het in essentie de kwestie ingewikkelder. Immers, wij worden niet geconfronteerd met een object in de werkelijkheid, die gevoeld, gezien of aangeraakt kan worden. Hij wordt ons uitsluitend in de verbeelding gegeven, maar alleen door reden.

verhaal

Voor de eerste keer zien we deze term in de "Dialogen" van Plato. Voor de grote Griekse filosoof is noumenon een begrijpelijk fenomeen. Dus hij heeft zijn beroemde ideeën aangeduid. Dit zijn transcendentale concepten, voornamelijk zoals waarheid, goed, schoonheid. Bovendien, voor Plato is deze wereld van ideeën een echte realiteit. En de wereld van verschijnselen, dingen die we met gevoelens waarnemen, is slechts een verschijning.

Plato spreekt hierover in de dialoog Parmenides, waarin hij verklaart dat het de wereld van noumena is die een waar bestaan heeft, dat zonder het objectieve heelal is. Deze entiteiten of ideeën zijn bovendien voorbeelden van dingen, hun "authenticiteit". Hij noemt ze ook archetypes. En de verschijnselen zijn uiterst vervormde beelden van ideeën. Plato gebruikt de uitdrukking 'schaduwen op de muur'.

De middeleeuwen

De noumenon is een term die veel gebruikt werd, niet alleen in de oudheid. Deze traditie werd bewaard in de Europese Middeleeuwen. Allereerst was de perceptie van de totaliteit van de noumenen als een andere, begrijpelijke wereld, die alleen voor de geest toegankelijk was, zeer populair.

De Scholastics werkten vaak op deze term om te beschrijven wat met God te maken heeft. Niet alleen de orthodoxe theologie, maar ook religieuze dissidenten gebruikte de term "noumen". Bijvoorbeeld, de theologen van zo'n ketters middeleeuwse beweging, welke moderne geleerden het catharisme noemen, geloofden dat onze zichtbare wereld geen echt bestaan heeft, omdat het niet door God is geschapen. Alles in het is onderhevig aan verval en dood. Maar de wereld van noumena is een fenomeen, echt gemaakt door God. Zij zijn onvergankelijk en onveranderlijk en vertegenwoordigen het ware heelal.

Noumen in de filosofie van Kant

In tegenstelling tot de middeleeuwse traditie gaf de beroemde Duitse klassieke filosoof deze term een heel andere betekenis. Voor hem heeft de noumenon geen verband met de realiteit. Dit is een uitsluitend begrijpelijk object, dat alleen bestaat uit onze logische conclusies. Hij noemde het zelfs 'ding-in-zelf'.

Kant legde zijn begrip van de noumena als volgt uit. De dingen en objecten die we overwegen en voelen zijn natuurlijk buiten ons. Maar hun essentie is ons onbekend. Alle vormen en kwaliteiten die we in hen zien - of liever, zij worden toegeschreven - zoals lengte, hitte of koude, plaats of kleur, zijn nogal subjectieve eigenschappen van onze manier van denken en de methode van cognitie. En hoe het allemaal echt lijkt, weten we niet. Onze ervaring vertelt ons dat er iets bestaat en wat het is. Maar in welke essentie, om ons te begrijpen is het niet gegeven. Het onderscheid tussen verschijnselen en noumenen vertegenwoordigt volgens de filosoof een soort afbakeningslijn die wijst op de tekortkomingen van onze gedachten.

Noumen en a priori ideeën

Is er iets dat ons toelaat om dit raadsel op een of andere manier op te lossen? Kant schrijft in Prolegomena dat naast 'dingen-in-zichzelf' er een ander soort begrijpelijke ideeën is. Zo'n noumenon in de filosofie is dat het bestaan ervan niet kan worden bewezen, het is onwaarschijnlijk dat het bekend is. Vanuit het oogpunt van Kant kan een voorgaande reden die niet op ervaring vertrouwt, hierbij helpen. Het geeft ideeën van de onsterfelijkheid van de ziel, de integriteit van de wereld, de vrijheid en God. Maar ze kunnen niet de grondslagen van de wetenschap zijn. Hoewel ze zeer vruchtbaar zijn om te gebruiken.

Met hun hulp synthetiseren wij bijvoorbeeld onze kennis en classificeren we haar diversiteit. In zo'n werk als "Critique of Practical Reason", pleit Kant echter dat noumen niet door kennis, maar door het geloof, bereikt kan worden. Zo gaat hij tot op zekere hoogte terug naar hun traditionele interpretatie, net op een ander niveau. Zo suggereert de filosoof dat de noumenon hun eigen, hypothetische realiteit heeft. Dit is het rijk van vrijheid, die de natuur en de geschiedenis tegenstrijdigt, en het morele argument voor het bestaan van God.