Nationaliteit - Russisch! Dit klinkt trots

De woordenboeken verklaren dat het woord "nationaliteit" de eigendom van een bepaalde groep mensen aan een bepaalde etnische groep betekent. Aan het eind van de negentiende eeuw werd het bepaald door de taal die door de persoon en zijn religie werd gesproken. ie De nationaliteit "Russisch" werd alleen aangegeven voor mensen die uitsluitend in het Russisch hebben gesproken.

Binnenkort veranderde de situatie. In de Sovjetunie moest een persoon een nationaliteit kiezen die samenvalt met de nationaliteit van een van de ouders. Dus, in ieder geval, eist de Grondwet die tijd. Echter, er zijn ook nieuwsgierige zaken voorgedaan.

Een keer kreeg een meisje een paspoort , wiens vader een Ossetian was en haar moeder een Oekraïense. Overigens hebben de ouders tegelijkertijd de paspoorten voor een uitwisseling overhandigd. In hetzelfde paspoortkantoor.

Zoals verwacht, werden hun nationaliteiten opgenomen in hun paspoorten. Zoals verwacht, schreef de meid "Ik vraag u de nationaliteit van de vader toe te wijzen" in de aanvraag. De deadline geslaagd, en het meisje krijgt een paspoort, dat zegt dat ze Russisch is. De burger in verwarring verandert naar de paspoortofficier, wiens antwoord is verstomd. Het klonk als volgt:

En jij maakt het niet uit?

Het meisje gaf het niet om: in de Sovjet-Unie was iedereen gelijk. Maar toen de paspoorten door haar ouders werden ontvangen, werd de schok zelfs sterker. In de kolom "nationaliteit" werd Russisch aangeduid in de vader, Russisch - in de moeder. Dus deze familie was Russified. Er was maar één ding dat hen vermaakt: de moeder, de vader van hun vader, hun familieleden in de vierde generatie werden geboren en groeide op in een volledig Russische stad, in de middelste zone. En Ossetiërs en Oekraïners werden geregistreerd door de nationaliteit van hun ouders.

De huidige grondwet van de Russische Federatie geeft direct aan dat een persoon het recht heeft om zijn nationaliteit onafhankelijk te bepalen, en niemand kan het voorkomen. Soms zijn er grappige gevallen. In een van de grootste steden in de jaren tachtig werd een Russische bruiloft gehouden tussen een student uit Kameroen en een zwart meisje uit Zuid-Afrika. Nu geeft hun kleinzoon, charmante donkergeklede, brede en pluizige Luis NDJOGU Mwai, die nu ongeveer 30 is, in alle vragenlijsten aan: nationaliteit is Russisch. Zijn documenten lezen meer dan een glimlach van de ambtenaren veroorzaakt.

Maar Louis is inderdaad Russisch. Voor zijn onvolledige 30 jaar was hij vier keer in Afrika, heeft een verblijfsvergunning in een zeer grote Russische stad, vloeiend in Russisch en vier andere talen, waaronder helaas geen dialecten van zijn ouders. En nog belangrijker - zijn ziel is Russisch: vriendelijk, breed, sympathiek.

Het begrip "Russische nationaliteit" is veel breder geworden. We delen nog steeds van de gewoonte van Russen en Oekraïners, Byelorussianen en Kazachsen. Voor Turkije, Egypte, Japan en vele andere landen voor elke vertegenwoordiger van het grondgebied, dat de USSR was, is er slechts één nationaliteit: Russisch.

In dit woord is er een zekere grootheid, grote trots, deelname aan de geschiedenis. Immers, de Russen zijn een Russisch nationaal ballet dat al meer dan honderd jaar ongeëvenaard wordt beschouwd. De Russen zijn een overwinning over fascistisch Duitsland en de eerste vlucht naar de ruimte.

Russisch is een trots, sterk en goed woord. Je moet dit altijd onthouden. We moeten trots zijn op het feit dat we Russen zijn.