Monisme is .... Het concept, wat de principes van monisme betekent

Monisme is een filosofische positie die de eenheid van de wereld erkent, namelijk de gelijkenis van alle daarin opgenomen voorwerpen, de relatie tussen hen en de zelfontwikkeling van het geheel dat zij vormen. Monisme - een van de mogelijkheden om de diversiteit van wereldfenomenen in het licht van een enkel begin te overwegen, de gemeenschappelijke basis van alles wat er bestaat. Het tegenovergestelde van monisme is dualisme, die twee onafhankelijk van elkaar begint en pluralisme herkent op basis van de veelvoud van begin.

Waarde en soorten monisme

Er is een concreet wetenschappelijk en ideologisch monisme. Het hoofddoel van de eerste is het vinden van gelijkheid in de fenomenen van een concrete klas: wiskundig, chemisch, sociaal, fysiek, enzovoort. De tweede taak is een verenigde basis te vinden voor alle bestaande fenomenen. Door de aard van de oplossing van zo'n filosofische vraag als de relatie tussen denken en wezen is het monisme verdeeld in drie rassen:

1. Subjectief idealisme.
2. Materialisme.
3. Objectief idealisme.

De subjectieve idealist behandelt de wereld als de inhoud van de persoonlijke geest en ziet hierin zijn eenheid. Materialistisch monisme herkent de objectieve wereld, behandelt alle fenomenen als vormen van bestaan van materie of eigenschappen ervan. De objectieve idealist erkent zowel zijn eigen bewustzijn als de wereld die buiten zijn grenzen bestaat.

Het concept van monisme

Monisme is een concept dat één stof als basis van de wereld erkent. Dat wil zeggen dat deze lijn van de filosofie voortkomt uit een enkel begin, in tegenstelling tot dualisme en pluralisme, richtingen die de relatie tussen het spirituele en het materiaal niet kunnen onderbouwen. Door dit probleem op te lossen, ziet het monisme de eenheid van de wereld, de gemeenschappelijke basis van het bestaan. Afhankelijk van wat voor deze stichting wordt erkend, is het monisme verdeeld in materialistisch en idealistisch.

Principe van Monisme

Monisme beoogt de diversiteit van de wereld tot een enkel fundamenteel principe te verminderen. Deze aspiratie verschijnt als gevolg van reflectie op de regelmatigheid die zich manifesteert bij het verplaatsen van het geheel naar de delen. Het aantal objecten die met deze divisie openen neemt toe, en hun verscheidenheid neemt af. Er zijn bijvoorbeeld meer cellen dan levende organismen, maar er zijn minder soorten. Molecules zijn kleiner dan atomen, maar ze zijn meer divers. Door de grensovergang wordt geconcludeerd dat als gevolg van een verslechtering van de diversiteit bij het verplaatsen naar het voorwerp een volledig homogene primusstraat zal zijn. Dit is het basisprincipe van monisme.

De principes van monisme zijn de zoektocht naar zo'n fundamenteel principe. En deze taak is van groot belang sinds de opkomst van de filosofie van het monisme. Bijvoorbeeld, Heraclitus beweerde dat alles bestaat uit vuur, Thales van water, Democritus van atomen, enzovoort. De laatste poging om de grondslag van de wereld te vinden en te onderbouwen, werd uitgevoerd door E. Haeckel aan het eind van de 19e eeuw. Hier werd de ether aangeboden.

Vormen van monisme

Monisme is de manier om de basisvraag in de filosofie op te lossen, die, gezien het begrip van het gewenste fundamentele principe van de wereld, in een voortdurende en discrete vorm wordt verdeeld. Continueel monisme beschrijft de wereld met de concepten van vorm en substraat, discreet-structuur en elementen. De eerste werd vertegenwoordigd door zulke filosofen als Hegel, Heraclitus, Aristoteles. Vertegenwoordigers van de tweede zijn Democritus, Leibniz en anderen.

Voor een monist is het vinden van het eerste principe niet het hoofddoel. Nadat hij de vereiste primusubstrata heeft bereikt, krijgt hij de gelegenheid om in tegengestelde richting te bewegen, van onderdelen naar het geheel. Met de definitie van gemeenschappelijkheid kunnen we eerst een link vinden tussen de primaire elementen en vervolgens tussen hun complexere verbindingen. Beweging naar het geheel van zijn primaire elementen kan op twee manieren worden uitgevoerd: diachronisch en synchroon.

Tegelijkertijd is monisme niet alleen een standpunt, maar ook een methode van onderzoek. Bijvoorbeeld, de theorie van wiskundige getallen ontleent veel van zijn objecten uit een natuurlijk getal. In geometrie wordt het punt als basis gebruikt. De monistische aanpak binnen de grenzen van één wetenschap probeerde toe te passen in de ontwikkeling van ideologisch monisme. Zo waren er leerstellingen die de wereldbasis van mechanische beweging (mechanisme), aantal (Pythagoras), fysieke processen (fysicisme), enzovoort beschouwden. Als er problemen waren in het proces, leidde dit tot het afwijzen van het monisme door pluralisme.

Politiek monisme

Op het politieke gebied wordt monisme uitgedrukt in de oprichting van een eenpartijsysteem, in de vernietiging van de oppositie, burgerlijke vrijheden en het systeem van machtsdeling. Hier kunt u het leiderschap en de absolute unie van het feest- en staatsapparaat omvatten. Kweek van geweld, terreur en massavernietiging.

In de economie wordt het monisme gemanifesteerd door de oprichting van een staatsvorm van eigendom, een geplande economie of een monopoliecontrole van de economie door de staat. In het spirituele gebied wordt dit uitgedrukt in de erkenning van alleen de officiële ideologie, die bedoeld is om het verleden en het heden voor de toekomst te ontkennen. Deze ideologie bepaalt het recht van het regime om te bestaan, bestrijdt dissident, controleert de massamedia volledig.