Is er een punt in het probleem van internetregulering?

Het internet is een relatief recente uitvinding. Volgens zijn oprichter, Tim Berners-Lee, heeft hij zijn uitvinding opzettelijk niet klaargemaakt om het internet open, vrij en onbeperkt voor iedereen te houden. Ondanks het verlangen van de oprichter, regelen en beperken bedrijven, overheidsinstanties en overheden van sommige landen de toegang tot bepaalde informatie op het web.

Medaille aan twee kanten

Vandaag heeft het internet ons leven helemaal veranderd, veranderd in de manier waarop we communicatie, onderwijs en informatie ervaren. Het internet heeft het nieuws, de entertainmentindustrie en de manier waarop transacties en transacties worden uitgevoerd volledig veranderd.

Echter, onder het enorme aantal revolutionaire veranderingen die de toegang tot de nodige informatie en diensten aanzienlijk vereenvoudigen, is het internet de thuisbasis van een aantal nieuwe generatie criminelen: hackers, cyberdieven, vervolgers en vele anderen. Daarnaast biedt het internet een groot aantal kinderen en mensen met een zwakke psyche toegang tot materialen die geweld of pornografie bevatten.

In dit opzicht is de vraag ontstaan of het internet moet worden geregeld, of laat het vrij?

Problemen en obstakels

Zelfs zonder te spreken over de vrijheid van meningsuiting en de democratische mensenrechten, is het tot nu toe niet mogelijk om het internet binnen het internationale recht te regelen. En er zijn verschillende redenen hiervoor.

Ten eerste is het World Wide Web, zoals eerder vermeld, een relatief recente uitvinding, die bovendien zo dynamisch ontwikkelt dat de moderne wetgeving er niet in slaagt. Ten tweede is het internet een van de weinige wereldwijde fenomenen die het zeer moeilijk maken om een verenigd systeem van regels, wetten en regelgeving te creëren. En niet minder, het internet heeft geen fysieke ruimte, vorm en materie. Hoe is het mogelijk om een model te maken die objectief en onafhankelijk de toegang tot internet en de inhoud ervan kan regelen?

Basismodellen

Als we voor een ogenblik voorstellen dat wereldwijde diplomatieke samenwerking vandaag mogelijk is, zullen de volgende basismodellen worden gebruikt om de inhoud van internet te beheersen:

Wetgevend - een model dat een aantal algemene wetten bevat die controleert welke informatie en acties moeten worden verboden en beperkt, en hoe de plaatsing en verspreiding van deze informatie en de commissie van criminele activiteiten in de digitale ruimte gestraft zullen worden.

Normatief - regelgevend model door het type forummanagement, waarbij een aantal moderators beslist welke inhoud niet geschikt is voor plaatsing, voor welke acties moeten gebruikers gestraft worden en welke sancties moeten worden gebruikt.

Markt - een model gebaseerd op vraag en aanbod en stimulerend concurrentievermogen.

Architectonisch - een model opgebouwd op de protocollen van informatiecodering en hoe het wordt verzonden.

Over de hele wereld

Vandaag, in een wereld waar wereldwijde samenwerking onmogelijk is en een gecentraliseerd lichaam voor de controle op de digitale ruimte is vastgesteld, is het internet niet geregeld in verschillende landen, afhankelijk van politieke systemen, wetten en mensenrechten.

Bijvoorbeeld, elke regelgeving in de VS voldoet aan het eerste amendement op de grondwet, waarbij vrijheid van meningsuiting en uitdrukking wordt gewaarborgd. In Noord-Korea, helemaal de tegenovergestelde situatie, wanneer de meeste mensen geen toegang krijgen tot het internet. Onder deze twee uitersten bestaan dergelijke staten als Rusland en China, waar bepaalde bronnen, sites en domeinen verbannen zijn.