De waterkringloop op aarde als de levensduur van de motor

Invloed van de zwaartekracht en de kracht van de zonnestraling in totaal geven de wereld een permanent proces, genaamd "de waterkringloop op aarde", wat een soort levensduur. Als hij ooit stopt, dat alle levende wezens sterven. Deze waterkringloop kan worden onderverdeeld in drie belangrijke types. Inland circulatie is kenmerkend alleen van een bepaalde oppervlakte. Kleine cyclus treedt op wanneer vocht verdampt uit de oceaan en ga terug naar het regenwater. Alle processen zich voordoen in de hydrosfeer en de atmosfeer, wolken, en de wolken zijn niet weg door de wind weggeblazen. En de grote waterkringloop, veroorzaakt door verdamping en de vorming van wolken. Maar in tegenstelling tot eerdere hydrologische cyclus, in dit geval, de cloud kan wegblazen van het toneel van de eerste verdamping.

Zo gebeurde het dat het water in de oceaan is niet veilig om te drinken, omdat het grote hoeveelheden zout bevat. Als het passeert de waterkringloop op aarde in zijn zuivere vorm, dan zullen alle continenten zou hebben de woestijn gevuld. Echter, de natuur anders beslist. Ondanks de hoge concentratie zout direct in de oceaan, water terug naar de oppervlakte van de aarde in de reeds opgefrist vorm sedimenten. Dit gebeurt als volgt. Elke seconde, een oppervlak waterbron, of het nu een klein meer of oceanen, vocht verdampt onder invloed van zonnewarmte. Als we kijken naar een kleine water lichaam, dan wordt rekening gehouden met één of meer druppels stijgen naar de bovenste luchtlagen. Echter, gezien het feit dat het land op de planeet minder elke seconde in de atmosfeer stijgt een enorme watermassa. Een deel van het verder gaat dan de Aarde. In de troposfeer, wordt de stratosfeer, en het water omgezet in regenwolken, en de wind draagt ze rond de bal van onze planeet. Dan, op het continent neerslag valt als sneeuw, regen, hagel en anderen. Dus, elke dag zien we de waterkringloop op aarde, de eeuwige proces, het begin van wat gelijk is aan het uiterlijk van onze planeet.

Echter, niet alle vocht uit het zeeoppervlak neerslaan. Soms is de verdamping is zo sterk dat de waterdruppels niet het aardoppervlak te verlaten, maar blijven op het in de vorm van mist. Dan zien we een gemengd waterkringloop. Rijden zijn volgende. Het water begint te stijgen vanaf het oppervlak, maar het daalt zijn niet hetzelfde. Kleiner en lichter pas in de atmosfeer, zware maar blijven in de hydrosfeer en veilig terug naar de oceaan. De eerste druppels worden omgezet in wolken of wolken, die onder invloed van de wind over de planeet reizen. Vaak gerelateerd worden gestort op de continenten. Precipitatie vergemakkelijken vullen van reservoirs op het land, en zij dringen het aardoppervlak vormen daar het grondwater. Met continenten vocht terug naar de oceaan naar de rivier te dragen.

Het is onmogelijk om de waterkringloop op aarde noemen, maar niet te spreken van de druppeltjes, die zich bewegen in de ruimte. Terwijl onze planeet loopt in zijn baan, de kant die dichter bij de zon, verliest een stuk van de sfeer, en dan, als het plaatsvindt van de zon, dan herstelt het. Samen met de atmosferische laag verloren gaan en waterdruppeltjes daar aanwezige. Ze worden omgezet in ijskristallen en een soort dauw zich af op kosmische stof. Omdat het volledig transparant en zeer kleine, hebben ze lang bewaard hun bestaan een geheim. En pas onlangs, wetenschappers nog steeds in geslaagd om ze te vinden. Zeker dit water speelt ook een rol, maar niet in de planetaire en universele schaal. Echter, alleen deze kant van de watercyclus is ons onbekend.