Artistieke beelden zijn het resultaat van de reflectie van objecten van de realiteit

Literatuurbeelden zijn niet alleen een weerspiegeling van de realiteit, maar ook de generalisatie ervan. De auteur laat niet alleen zien hoe hij de werkelijke realiteit ziet, hij creëert zijn eigen, een nieuwe fictieve wereld. Met behulp van beelden beeldt de kunstenaar zijn persoonlijke idee van het echte leven, de perceptie van natuurlijke gebeurtenissen af.

Wat is een literatuurbeeld?

Het artistieke beeld in de literatuur is een vorm van reflectie van de realiteit, enig enig fenomeen dat de auteur opnieuw met behulp van fantasie herinterpreteert en in zijn werk recreateert. Een beeld kan worden begrepen als een afzonderlijk element van het hele idee, dat tegelijkertijd zijn eigen inhoud heeft en 'onafhankelijk' leeft. Bijvoorbeeld de aard van het karakter in de literatuur of symbolische beelden in de poëzie van Alexander Pushkin, M. Yu. Lermontov en anderen.

De definitie van het artistieke beeld werd recentelijk gegeven door de Duitse schrijver en filosoof IV Goethe. Echter, het probleem van het maken van een afbeelding, geconfronteerd met de makers van het woord terug in de oudheid. Dit werd door Aristoteles weerspiegeld en zijn argumenten geformaliseerd in de hele leer. En de term werd veel gebruikt in de wereld van literatuur en kunst na de publicatie van bepaalde artikelen door Hegel.

Kenmerken van het resultaat van objectreflectie

Er zijn verschillende kenmerken die helpen om te begrijpen dat beelden juist het gevolg zijn van de reflectie van objecten, in plaats van details of artistieke expressieve middelen van literaire spraak. Ze hebben zulke kenmerken:

1. Het beeld is het gevolg van artistieke generalisatie van de realiteit.

2. Het is niet gescheiden van zijn echte prototype en na de creatieve heroverweging van de auteur van deze laatste weerspiegelt de mening van de schrijver.

3. De literaire figuur helpt bij het begrijpen van individuele kenmerken van de wereldbeeld van de auteur. Met behulp van deze hulp kan de lezer de positie van de auteur in het werk bepalen, wat vaak nodig is voor de analyse van de tekst, het vinden van het probleem dat stijgt.

4. Literaire beelden hebben functies van symbolen en kunnen op vele manieren worden geïnterpreteerd. Hier hangt alles af van de medeplichtigheid van de lezer, hoe ernstig een persoon dit of dat resultaat van de reflectie van het object waarneemt, zoals hij het ziet. De lezer hecht wat belang aan de afbeelding. Ze ziet hem elk op zijn eigen manier.

5. Het beeld kan ofwel auteur zijn, dat wil zeggen, verscheen door de beoordeling van de wereld door de kunstenaar en traditioneel, dat wil zeggen uit de volkscultuur of mythologie.

Het resultaat van menselijke reflectie in de literatuur

Het artistieke imago van een persoon wordt verschillend met de verloop van de tijd, zoals de persoon zelf verandert, zijn wereldbeeld, en daarom moet men de persoon op een andere manier uitbeelden. Aangezien de ontwikkeling van creativiteit prioriteiten verandert met betrekking tot het menselijke figuur, vorm. Bijvoorbeeld, het beeld van een persoon in de klassieke literatuur wordt vergezeld van een gevoel van plicht en eer. En de positieve helden geven hierbij altijd de voorkeur aan persoonlijke geluk. En in romantische poëzie en proza zet de auteur bovenal de relatie van het karakter en de samenleving, zijn interactie met de omringende wereld.

Hoe wordt de afbeelding gemaakt?

In de literatuur wordt het beeld van de held gevormd door gebruik te maken van de auteur van een aantal middelen:

1. Het teken moet een voornaam, een achternaam en een patronymic hebben. Hoewel er gevallen zijn waarin de auteurs hun helden niet noemden, en ze werden gewoon de Heer genoemd. Sprekende namen en achternamen zijn ook heel vaak, vooral onder de klassiekers. Mevr. Prostakova en Mitrofan uit de komedie van D. Fonvizin "Nedorosl".

2. Portret van de held. De auteur beschrijft het karakter, het uiterlijk of de details die het karakter karakteriseren. Bijvoorbeeld, een ontvouwen portret van Chichikov wordt voorgesteld door NV Gogol in zijn gedicht "Dead Souls".

3. Het interieur karakteriseert het karakter. In de roman van IA Goncharov "Oblomov" geeft de auteur ons een beschrijving van het appartement waarin het hoofdkarakter leeft.

4. De acties van het karakter weerspiegelen zijn essentie.

5. Artistieke details. In de roman "Oblomov" is een versleten jurk van de held en zijn grote huis slippers. En in het werk van Ivan Turgenev "Vaders en Zonen" wordt Bazarov's weer geslagen handen zonder handschoenen zo gedetailleerd.

Het is niet makkelijk om afbeeldingen te maken, het vereist veel aandacht voor elk detail en de uitdrukking die door de held wordt uitgesproken.

Enkel onderwerp

De afbeeldingen van vrouwen zijn een apart gesprek. Er wordt veel aandacht besteed aan dergelijke figuren in de werken van A. Pushkin "Eugene Onegin" en A. S. Griboedov "Wee uit Wit". Deze vrouwelijke beelden worden beschouwd als de verpersoonlijking van eerlijkheid, vriendelijkheid, schoonheid van het jonge meisje. Maar ondanks sommige overeenkomsten zijn de personages van de heldinnen anders.

Sofya Famusova is een controversieel karakter. Ze is in veel opzichten niet veel zoals haar vader, maar ze heeft niet besloten hoe laat ze verwijst naar "tot het heden of in de verleden tijd". Sophia leest in de nacht Franse romans, verliefd op Molchalin, maar zonder twijfel lost de roddel over Chatsky's waanzin op.

Tatiana Larina is een zachte, romantische natuur. Ze is een 'ziel van de mensen', opgevoed door een kindermeisje, verschillend van haar zus. Voor de eerste keer beleefde ze een prachtig gevoel van liefde, die al volwassenheid hebben bereikt, terwijl haar zus niet lang over de dood van de bruidegom in een duel liet rouwen. Tatiana is het favoriete vrouwelijke beeld van Pushkin, dat is niet verwonderlijk.

De jeugd van vandaag kan echter voor zichzelf een van deze persoonlijkheden nemen, omdat ze veelzijdig zijn en idealen zijn voor hun makers.

conclusie

We hebben gepraat over de resultaten van het weerspiegelen van het object in de literatuur en kwamen tot de volgende conclusies. Artistieke beelden - dit is wat de lezer nodig heeft om te begrijpen en te inspireren. De lezer geeft zelf de kwaliteiten die hij alleen weet. Het artistieke imago is onuitputtelijk, net als ons leven zelf.